کد مطلب:37372
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:28
آيا درك و شعور امامان و ائمه در دوران كودكي با ساير افراد عادي برابر است؟
هرگز نبايد به اولياي الهي از ديد يك فرد عادي نگريست و دوران صباوت آنان را همانند دوران كودكي ديگران دانست و از نظر درك وفهم يكسان انگاشت. در ميان پيامبران نيز كساني بودند كه در كودكي به عاليترين درجه از فهم و كمال و درك حقايق رسيده بودند و در همان ايام صباوت شايستگي داشتند كه خداوند سبحان سخنان حكيمانه و معارف بلند الهي را به آنان بياموزد. در باره حضرت يحيي(ع)، قرآن كريم چنين آورده است:
«يا يَحْيي خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةِ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيّاً» مريم/12
[اي يحيي! كتاب را با كمال قدرت (كنايه از عمل به تمام محتويات آن) بگير؛ و ما به او حكمت داديم در حالي كه كودك بود.]
برخي ميگويند كه مقصود از حكمت در اين آيه «نبّوت» است و برخي ديگر احتمال ميدهند كه مقصود از آن معارف الهي است. در هر صورت، مفاد آيه حاكي است كه انبيا واولياي الهي با يك رشته استعدادهاي خاص وقابليتهاي فوق العاده آفريده ميشوند و حساب دوران كودكي آنان با كودكان ديگر جداست.
حضرت مسيح(ع) در نخستين روزهاي تولّد خود، به امر الهي، زبان به سخن گشود و گفت:
من بنده خدا هستم؛ به من كتاب داده شده و پيامبر الهي شدهام مريم/30.
در حالات پيشوايان معصوم نيز ميخوانيم كه آنان در دوران كودكي پيچيده ترين مسائل عقلي و فسلفي و فقهي را پاسخ ميگفتند. باري، كار نيكان را نبايد با كار خود قياس كنيم و ميزان درك و فهم كودكان خود را مقياس ادراك دوران كودكي پيامبران و پيشوايان الهي قرار دهيم. (نهج البلاغه/خطبه دوّم)
فروغ ولايت
آية الله جعفر سبحاني
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.